Mystery Train

Mystery Train (Japonia, Stany Zjednoczone, 1989)

Reżyser: Jim Jarmusch
Scenariusz: Jim Jarmusch
Muzyka: John Lurie
Zdjęcia: Robby Müller, kręcono w Memphis
Gatunek:Dramat / Komedia kryminalna
Ocena: 8/10

Obsada:
         Jun ("Far From Yokohama") - Masatoshi Nagase

         Mitsuko ("Far From Yokohama")- Youki Kudoh
         Boy hotelowy- Cinqué Lee
         Nocny portier- Screamin' Jay Hawkins
         Luisa ( "A Ghost")- Nicoletta Braschi
         Dee Dee ( "A Ghost")- Elizabeth Bracco
         Duch ( "A Ghost")- Stephen Jones
         Fryzjer Charlie ("Lost In Space")- Steve Buscemi
         Johnny aka Elvis ("Lost In Space")- Joe Strummer
         Will Robinson ( "Lost In Space")- Rick Aviles

Memphis to miasto,które mimo iż lata swojej świetności ma już za sobą nadal przyciąga i hipnotyzuje...chociażby nazwiskami słynnych muzyków,którzy tu rodzili sie,nagrywali i umierali,ale to miejsce można postrzegać na wiele sposobów...
Jun i Mitsuko to para młodych Japończyków, którzy przyjeżdżają do Memphis,by zobaczyć Sun Studio i Graceland,posiadłość Elvisa Presleya. Przemierzają pieszo ulice miasta,mijając zniszczone domy,kino,restauracje,po drodze wstępują by zwiedzić Sun Studio, aż docierają do hotelu, gdzie zostają na noc.
Luisę poznajemy na lotnisku, gdzie na skutek awarii samolotu,musi podpisać mnóstwo dokumentów związanych ze śmiercia męża,po czym pieszo idzie przez Memphis,po drodze kupując gazety (miałą kupić jedną) czy pijąc kawę w miejscowej restauracji i wysłuchując historii miejscowego naciągacza. W końcu trafia do hotelu,gdzie w holu wpada na Dee Dee,wyjeżdżającą własnie z miasta,której zabrakło na pokój.Razem spędzą noc,choć Luisa i tak nie zaśnie...przez Ducha...
Johnny razem z kolegą popijają w miejscowym barze,właściwie to Johnny aka Elvis zapija smutki: rano stracił dziewczynę,która go zostawiła i pracę-został zwolniony. Kiedy Anglik sięga po broń, kolega dzwoni po jego szwagra fryzjera Charliego,by ten zabrał go z baru. Razem z Willem Robinsonem,jadą po alkohol,Johnny strzela do sprzedawcy i wszyscy trzej uciekają przez miasto do hotelu,gdzie będą rozpijać flaszkę...
"Mystery Train" to trzy historie rozgrywające sie równolegle,a łączące w hotelu niedaleko torów kolejowych. Każda z opowieści została opatrzona inną nazwą. Część o Jun i Mitsuko to 'Daleko od Jokohamy' ( Far From Yokohama). Spotkanie Luisy i Dee Dee w hotelu to 'Duch' (A Ghost).Natomiast przygody pijackie trzech mężczyzn to 'Zagubieni w kosmosie' (Lost in Space). Oczywiście wszystkie te "podtytuły" zostają starannie w filmie wyjaśnione,podobnie zresztą jak relacje między bohaterami,a jest ich, jakby sie można było tego spodziewać, więcej niż tylko te między bohaterami poszczególnych części.
Każda z części nieco inaczej pokazuje Memphis,tak jakby oczami jej bohaterów. Dla Jun i Mitsuko to puste miejsce,w końcu w Jokohamie jest dużo ładniejszy dworzec i więcej budynków. Jakby dla kontrastu naszej rzeczywistości,Jun fotografuje tylko pokój hotelowy,bo jak twierdzi resztę zapamięta,bo przecież ma 60% mniej budynków do utrwalenia w pamięci. Luisa wydaje sie być obojętna i na panoramę miasta i na naciągaczy,którzy co chwila na nią czyhają,mija niemal te same miejsca co Jun i Mitsuko,ale widzowi mogą sie one wydawać jakby ładniejsze. Zupełnie inną stronę miasta poznajemy z Johnnym,Willem i Charliem,którzy sa miejscowi. To raczej bary,sklep monopolowy i nawet pokój w hotelu wygląda jak melina. Taka ciemna strona Memphis,gdzie nawet tu nie może zabraknąć obrazu Króla Presleya.
Niewątpliwie Jarmusch to wizjoner, sam reżyseruje i pisze scenariusze do swoich filmów ("The Limits of Control","Broken Flowers"),stąd niezwykła spójność między dialogami i obrazem,który tworzy. Jest też niesłychanie drobiazgowy,z dokładnością chirurga kreuje sceny,gdzie wszystko jest przemyślane i wystarczy chwila nieuwagi ze strony widza by przegapić coś istotnego,a tu każdy szczegół ma znaczenie.
W "Mystery Train" zdarzają sie powtarzające sceny z udziałem boja hotelowego i nocnego portiera, są niby takie same,jakby jeszcze raz wgrana taśma,ale mogą różnić sie szczegółami...trzeba więc uważać i być czujnym(nczym zabawa w "znajdź różnice")...Jako że wszystko czyli trzy części pokazane po sobie rozgrywają sie równolegle w tym samym czasie,możemy w radio usłyszeć wiadomości podawane przez spikera (tu niesamowity głos Toma Waitsa),za każdym razem jest to niby to samo,ale dzięki rozwojowi wydarzeń,stają sie one dla widza całkowicie jasne i zrozumiałe,a niby z początku było to mało istotne tło. Jarmusch we właściwy dla siebie sposób raz aranżuje swoje filmy za pomocą ciszy ("The Limits of Control"),a innym razem za pomocą emocji ("Broken Flowers"). Tutaj jest to raczej połączenie ciszy,ale nie z emocjami,a z czasem i przestrzenią miasta oraz zabawa w budowanie krótkotrwałych relacji i trwałych więzi między postaciami.
Filmy Jarmuscha na pewno nie są dla każdego,wymagają bowiem wyjątkowej cierpliwości i spokoju podczas oglądania oraz wewnętrznego opanowania,by nie wyłączyć ekranu lub wyjść z kina. Jesli nawet bowiem nie mają w treści zaangażownaia emocjonalnego to na pewno budują takowe w widzu.
Jarmusch to bezwzględnie faworyt kina niezależnego,a więc również festiwali typu Cannes czy Independent Spirit osiem nominacji i Złota Palma w Cannes dla "Mystery Train" może na pewno o tym świadczyć. Filmy Jarmuscha może nie nadają sie do nagrody Oskara,ale mają swoich wiebicieli na całym globie,jego obrazy to pewnego rodzaju psychoanaliza zachowań...zahaczjąca niekiedy o psychiatrię i zaburzenia psychiczne. Jeśli więc ktoś lubi nieco psychodeliczne,czasem niezrozumiałe,wymagające skupienia kino to jarmuszowskie obrazy na pewno przypadną mu do gustu. A "Mystery Train" można zdecydowanie zaliczyć do jarmuszowskiego kanonu.

Komentarze

  1. Uwielbiam ten film!:) tylko Jarmusch potrafi stworzyć taki klimat..niebanalny

    :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Niebanalny,psychodeliczny o spójnym scenariuszu,który wciąga... i tak mogłabym o Jarmuschu i jego filmach w nieskończoność :)

      pozdrawiam

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Trauma (2019) czyli o kruchości ludzkiej psychiki

W obronie syna- serial

Strangerland