7. psychopatów

Seven Psychopaths (Wielka Brytania, 2012)

Reżyser: Martin McDonagh
Scenariusz: Martin McDonagh
Muzyka: Carter Burwell
Zdjęcia: Ben Davis, krecono w Los Angeles
Gatunek: komedia kryminalna

Obsada:

Marty- Colin Farrell
Billy- Sam Rockwell
Charlie- Woody Harrelson
Hans- Christopher Walken
Zachariah- Tom Waits
Kaya- Abbie Cornish
Angela- Olga Kurylenko

Marty to scenarzysta, który pracuje nad swoim nowym tekstem do filmu,ma już...tytuł :Siedmiu psychopatów" i większość dnia spędza na piciu i myśleniu o postaciach, które często nie są nawet przez niego wykreowane, a o których gdzieś tam zasłyszał. Z kolei jego najlepszy przyjaciel Billy to cwaniaczek zarabiający na siebie wykradaniem psów, które potem zostają oddane przez jego wspólnika Hansa, oczywiście w momencie gdy w ogłoszeniu pojawi sie wzmianka o nagrodzie. Pewnego dnia jednak cała trójka będzie musiała opuścić miasto, gdy Billy razem z Hansem porywają psa miejscowemu gangsterowi Charliemu...
Reżyser "7.psychopatów" postawił na sprawdzone w  "Najpierw strzelaj, potem zwiedzaj" (2008) elementy jak wątki komediowe i kryminalne oraz główną postać graną przez Colina Farrella i trzeba przyznać,że po raz kolejny ten mix mu sie nie udał. Trudno byłoby oczywiście doszukiwać sie podobieństw w tych dwóch obrazach, ale motyw strzelanin oraz charakterystyczny akcent Farrella można uznać za znak rozpoznawczy McDonagha. Oba filmy mają na pewno specyficzny klimat wyróżniający gatunek jakim jest komedia kryminalna, a może nawet komedia sensacyjna, gdyż swoistą cechą zarówno "7.psychopatów"jak i "Najpierw strzelaj, potem zwiedzaj" są sceny strzelanin i pościgów do których dołączono zabawne dialogi oraz zaskakująco-śmieszne scenki sytuacyjne. Pomijając jednak kwestie gatunkowe w "7.psychopatów" daje sie wyczuć, że reżyser chciał stworzyć rozrywkę na poziomie jeśli nie "Przekrętu" to chociaż "Naciągaczy" (obecność Sama Rockwella w porównywanych filmach nieprzypadkowa), czy mu sie udało?
Sam pomysł wydaje sie być ciekawy, gdyż przez cały film główny bohater to spotyka to opowiada o ludziach ze skłonnościami antyspołecznymi, wszyscy są numerowani, każdego historia jakoś wpływa na Martiego. Jednak ze względu na fakt, iż część z nich jest opisywana jako fikcyjna,a część jako prawdziwa dla autora, wkrada sie tutaj brak ciągłości i chaotyczność wątków, szczególnie gdy te wymyślone postacie okazują sie być prawdziwymi.
Motywem który może wydawać sie niezbyt pasującym jest wątek Hansa i jego żony. Nijak nie wiąże sie on bowiem z nurtem kryminalno-komediowym filmu od obyczajowego przechodząc w dramatyczny. Według mnie możnaby wyciąć wszystkie sceny w szpitalu i całość nadal miałaby sens i byłaby spójna scenariuszowo, a tak niepotrzebnie traci sie czas i energię widza, na tragizm, który możnaby zastąpić większą ilością treści kryminalnych (czy sensacyjnych jak kto woli), których ciągle i ciągle wydaje sie być za mało, a które nadają rytm i określoną trwałość historii przedstawionej . Motywy komediowe jak na standardy angielskie również wydają sie być nieco przytłumione, niby śmieszą, ale tak nie do końca. To wszystko daje poczucie, że film jest okey, ale tak czy siak czegoś mu brakuje...
Na pewno mocną stroną filmu są aktorzy Colin Farrell na pewno lepiej sie tutaj sprawdził niż w obrazie "Pamięć absolutna" recenzja tutaj:
http://www.film2me2you.blogspot.com/2012/11/pamiec-absolutna-2012.html 
może postacie, gdzie musi zagrać mimiką twarzy oraz wykazać sie ekspresywnością a także zdolnościami komediowymi są dla niego łatwiejsze do odegrania niż obrazy, w których liczy sie jedynie sprawność fizyczna,a reszta jest generowana komputerowo. Bez problemu też przychodzi to Samowi Rockwellowi, który dla mnie mógłby stać i udawać drzewo a i tak byłoby śmiesznie. W "7.psychopatach" sprawia wrażenie jakby był na nieustającym haju i do tego wszystkiego dobrze sie bawił. Jak zwykle(zresztą)  zaskoczył mnie Woody Harrelson, który zagrał mafioza- miłośnika psów, wiedziałam bowiem, że ma potencjał komediowy, postać Charliego Frosta z "2012" utkwiła mi bowiem w pamięci, bardziej niż ten cały katastroficzny "bubel",w którym zagrał, ale połączenia Charliego Frosta z Mickeyem Knoxem z "Urodzonych morderców" sie nie spodziewałam. Najsmutniej wypadł Christopher Walken, który zamiast wybrać sie na zasłużoną aktorską emeryturę dobiera lub dostaje coraz to dziwniejsze i coraz słabsze role.
Może wydam sie straoświecka,ale wolę angielskie komedie kryminalne, które rozgrywają sie w Wielkiej Brytanii lub krajach sąsiadujących, gdyż tamtejsza aura bardziej pasuje mi do pistoletowo- słowych potyczek niż słoneczna Kalifornia, która nie przytłacza i nie ma szans rozgrywać sie w małych, renesansowych uliczkach, które tak lubię oglądać w filmach i które stają sie niesamowitym tłem do sensacyjnych zdarzeń. Amerykę lubię oglądać czasami patetyczną, dramatyczną na prowincjach i pełną sukcesu na wybrzeżach. I chociaż grający głownego bohatera Farrell od lat mieszka w USA to zdecydowanie lepiej wypada w kadrach bardziej europejskich.
Czy więc warto sięgnąć po "7.psychopatów"? Można ,ale jeśli ktoś jeszcze nie widział "Przekrętu", "Naciągaczy" czy "Tajne przez poufne" to polecam najpierw zapoznać sie z klasykami gatunku, bo może wtedy łatwiej będzie obejrzeć kolejny obraz  Martina McDonagha.